Deel 2
Na een jaar kon ze eindelijk de wijde wereld in en dat deed ze dan ook, het liefst zo ver mogelijk bij ons vandaan. Met glimmende oogjes ging ze overal op af.
We merkten ook de keerzijde. Er waren regels en die zijn per definitie een beperking van je vrijheid. Stom dus. Het woord ‘nee’ had ze razendsnel door. Ze gedroeg zich als een echte drama-queen.
Ze had al gauw genoeg van thuis want ja saaaaai! Ze mocht met twee jaar naar de peuterspeelzaal. Leuk dacht ik, uitdaging. Niets was minder waar. Ze huilde dikke tranen. Haar prikkelzoekende kant mocht er dan wel aan toe zijn maar haar kant die liever rust, regelmaat en harmonie wil vond het echt niet leuk.
Na een jaar van op en af momenten was de beer los. Samen met haar twee vriendinnen die een half jaar ouder waren hadden ze de grootste lol.
Thuis was het regelmatig te veel. Het stapelde zich op. Ze leek steeds minder bereikbaar, kreeg last van stuiterbillen, at slechter en haar eisenlijst werd steeds groter.
Ik ging minstens twee keer in de week naar het bos of een strandje bij de Rijn. Water, zand, modder en bomen zijn voor haar een gouden combinatie om te ontprikkelen. We wandelden vaak nauwelijks want ze kon gerust een half uur met een tak in het zand zitten tekenen of met haar laarsjes door een beekje naar beestjes zoeken.
Soms was het al bijna code rood en was ze het eerste half uur lusteloos en boos. Zat ze hangend in de buggy te mopperen. Ik gaf haar de ruimte om de natuur langzaam op haar in te laten werken. Ze zag bijvoorbeeld een mooi blaadje en probeerde die al hengelend vanuit de buggy van de grond te pakken. Bij de volgende kwam ze uit de buggy en al gauw liep ze voorop zingend en kwebbelend. Ik bleef dat wonderlijk vinden. Ik nam en nog steeds altijd een paar boterhammen mee. Alsof de schade dan in een keer moet worden ingehaald at ze zo 4 boterhammen weg en dat was veel voor haar.
Weten waar je kind van ontspant is al een hele grote stap. De volgende stappen zijn aandacht en erkenning, stevig in je schoenen staan en wat als de enorme driftbui dan toch niet meer te voorkomen is? De kilometers die ik moest maken voor deze stappen vertel ik in deel 3.
